ΚΑΜΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΛΙΜΑΝΙΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ και ΚΑΒΑΛΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ. ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ - ΟΥΤΕ “ΥΠΟ-ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ“.

Άλλη μία έκπληξη μας έφερε το κυβερνητικό πακέτο ( και με τις ευλογίες ΝΔ – ΠΑΣΟΚ φυσικά ) έπειτα απ την συνεδρίαση της «Διαρκής Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής». Ο λόγος για την ιδιωτικοποίηση – ξεπούλημα – υποπαραχώρηση των λιμανιών της Αλεξανδρούπολης και της Καβάλας.

Μέσα από ένα ψευδεπίγραφο περί αξιοποίησης των Λιμένων αυτών, η κυβέρνηση καλύπτει μια νέα πράξη ξεπουλήματος και εκποίησης που έρχεται ως συνέχεια αντίστοιχων αποφάσεων για το ξεπούλημα του ΟΛΠ, του ΟΛΘ, γεγονός που αποδεικνύει ότι είτε με την μέθοδο της πολιτικής πλειοψηφικών μετοχικών πακέτων είτε με συμβάσεις μακροχρόνιας παραχώρησης, εκχωρούνται βασικές υποδομές στρατηγικού χαρακτήρα στο μεγάλο εγχώριο και διεθνές κεφάλαιο και με τον τρόπο αυτό παραδίδει τον δημόσιο πλούτο σε επιχειρηματικά συμφέροντα τα οποία προσδοκούν αυξημένη κερδοφορία από αυτές τις χρυσοφόρες επενδυτικές επιλογές τους. Συνάμα, απομυθοποιείται και ναυαγεί παντελώς το αφήγημα για «καθαρή έξοδος» από τα μνημόνια και της «εθνικής στρατηγικής».

Η εκχώρηση αυτή εμπλέκεται σε γεωστρατηγικούς εμπορικούς και όχι μόνο, ανταγωνισμούς στην περιοχή, καθιστώντας την επικράτεια και την περιοχή μας  «φιλέτο»  για τους επίδοξους επενδυτές, που θα καθορίζουν σε μονοπωλιακό κανόνα κάθε φορά καθώς θα διεισδύουν στον τουρισμό, στην κρουαζιέρα, στο διεθνές εμπόριο, στις μεταφορές. «Φιλέτο» για τους επενδυτές, ξεροκόμματο για την τοπική κοινωνία που οι ανάγκες τους απέχουν πολύ από τους σχεδιασμούς της κυβερνητικής πολιτικής.

Παράλληλα είναι εντελώς παραπλανητική και υποκριτική η θέση της κυβέρνησης ότι τάχα με την υπό παραχώρηση στον εκάστοτε οργανισμό Λιμένος διατηρείται η ιδιοκτησία του λιμανιού, η πρακτική αυτή κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις μπορεί να είναι ακόμη ευνοϊκότερη για την επένδυση τμημάτων του κεφαλαίου. Αντίστοιχα υπηρεσίες των λιμένων που θα μείνουν στο δημόσιο μπορεί να είναι ζημιογόνες με αποτέλεσμα για άλλη μια φορά να μεταφέρεται το φέσι στις πλάτες του λαού και των φορολογουμένων. Για παράδειγμα είναι σαφές ότι η εκχώρηση της χρήσης δραστηριοτήτων και η διατήρηση της ιδιοκτησίας των λιμανιών στο ελληνικό δημόσιο μειώνουν το τίμημα, αφού οι επιχειρηματικοί όμιλοι απλώς νοικιάζουν τον εξοπλισμό και την γη χωρίς να τα αγοράζουν.

Απαιτείται αγώνας και ανυπακοή για να παραμείνουν τα λιμάνια, όπως και οι ζωντανές δημόσιες συγκοινωνίες στο δημόσιο, με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο. Παρατηρούμε ότι όπως και σε μεγάλες παραγωγικές μονάδες στην περιοχή μας έτσι και στις συγκοινωνίες, μεταφορές κτλ, το αίτημα για εθνικοποίηση είναι ώριμο όσο ποτέ, προκειμένου να διασωθεί, ότι διασώζεται. Εθνικοποίηση που θα προστατεύει από ληστρικές διαθέσεις κάθε φορά των επενδυτών, θα λειτουργεί σε όφελος της δημόσιας κερδοφορίας σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Δεν έχουμε καμία σχέση με την «κρατικοποίηση», που οδηγεί σε εγκατάλειψη και διατεταγμένη αποδυνάμωση για να έχουν να μας κουνάνε το δάκτυλο. Θέλουμε τα λιμάνια της Αλεξανδρούπολης, της Καβάλας και την περιφέρειας μας, ελκυστική στον λαό της και όχι στους ανταγωνισμούς, στα εμπορικά μονοπώλια και πολεμικές βάσεις.